.jpg)
ülkemizin uçsuz bucaksız sıradağlarında ve ovalarında
kentlerin yoksul mahallelerinde
ve uğuldayan meydanlarında
kuşatmalar altında ve barikatlar arkasından
sömürüye zulme boyun eğmemenin onuruyla
ölümün üstüne yürüdü onlar
tereddüt etmediler yok
"biz buraya dönmeye değil, ölmeye geldik" diyerek
türkülerle, marşlarla karşıladılar ölümü
özgür ve eşit bir gelecek için
canımızdan bir parça koparırcasına
en iyilerimizi verdik toprağa
onlar, yaratılan devrimci değerlerin
onurun, erdemin, inancın simgeleri olarak
yüreklerimizi dolduruyor
bilincimizi aydınlatıyor
bizi kopmaz bağlarla bağlıyor devrime...
oy dere kızıldere
böyle akışın nere
onlar biter mi sandın
sana can vere vere oy...
dere bizim evimiz
suyu alın terimiz
söyle nedendir dere
vurulur gençlerimiz oy...
dere böyle durulmaz
gence kurşun sıkılmaz
sanma faşist olandan
bir gün hesap sorulmaz oy...
coşku büyüttüm koynumda
oğul (kızım) gitme demedim
omuz verdim kavgasına
bulutlar ağlar dağlardan akar
savrulur zindanlara
zinciri kırar duvarı yıkar
kavuşuruz meydanlarda
boy veriyor karanfilim
özgür günün müjdesiyle
kızım (oğul) gitme demedim
soluklar verdim sesine
boran ayırdı elimi
onun sıcak ellerinden
baş eğmez kar çiçeği
onurla yanındayım ben
Çav Bella Çav Bella
Çav Bella Çav, çav, çav
Elleri bağlanmış bulduğum yurdumun
Her yanı işgal altında
Sen ey partizan beni de götür
Çav bella çav bella çav çav çav
Beni de götür dağlarınıza
Dayanamam tutsaklığa
Eger ölürsem ben partizanca
Çav bella çav bella çav bella çav çav çav
Sen gömmelisin ellerinle beni
Ellerinle toprağıma
Güneş doğacak açacak çiçek
Çav bella çav bella çav bella çav çav çav
Gelip geçenler diyecek merhaba
Merhaba ey güzel çiçek
biz ki en sağır kulaklara sevdalar fısıldardık
sabah serinliği taşırdı ezgilerimiz
kan uyku infazlar için kapılar çaldığında
burçlarımızda kefenleri kana bulayıp
kollarına sardık rüzgarın
ölüm çaresiz kalıp çığlıklar attı arkamızdan
o büyük sevdayı bu kadar umutlu
bu kadar namuslu taşımak için
tereddüt etmedik eğilmedik
kanımızla yazılacaktı umudun şiiri
adını koymuştuk özgürlüğün
bir kez çıkmıştı ağzımızdan söz
ve biz pimi çekilmiş yürekle
dalmıştık karanlığın ortasına
dilimizde kurtuluş türküleri mataramızda ab-ı hayat
ve düşerken
özgürlük renginde bir gülüş vardı yanağımızda
sabah serinliği taşırdı ezgilerimiz
kan uyku infazlar için kapılar çaldığında
burçlarımızda kefenleri kana bulayıp
kollarına sardık rüzgarın
ölüm çaresiz kalıp çığlıklar attı arkamızdan
o büyük sevdayı bu kadar umutlu
bu kadar namuslu taşımak için
tereddüt etmedik eğilmedik
kanımızla yazılacaktı umudun şiiri
adını koymuştuk özgürlüğün
bir kez çıkmıştı ağzımızdan söz
ve biz pimi çekilmiş yürekle
dalmıştık karanlığın ortasına
dilimizde kurtuluş türküleri mataramızda ab-ı hayat
ve düşerken
özgürlük renginde bir gülüş vardı yanağımızda
Yazar: Adsız
0 yorum:
Yorum Gönder