Özgürlük Arıyorum Şiiri - Amed Sozdar ( Rojken )

 

Özgürlük Arıyorum…

Bir gerillanın yüreğindeki özgürlüğü.

Ateşi devrim, barışı isyan kokan özgürlüğü. Türküsü bayrak, umudu direnç olan özgürlüğü. Çocuğu şerwan, kadını destan olan özgürlüğü.

Özgürlük arıyorum…

Soluğu mavi, düşleri ülke olan özgürlüğü. Tutsak şarkıların mısrası olan özgürlüğü, zindanların marşı, serhildan bakışlı özgürlüğü.

Açılın ey devrim kokan dağlarım. Açılın ey gerilla gülüşlü dağlarım. Açılın ey güneşin çocuklarına mesken olan dağlarım… Özgürlüğü arıyorum.

Gökyüzü üstüme çöküyor. Denizler hırçınlaşıyor. Dört bir yanda fırtınalar kopuyor. Tunus, Lübnan, Mısır yanıyor. Ben özgürlük arıyorum. Bir çocuğun yumruk sıkışındaki devrimci marşımı, umudun yeşilini, halkımın ilk isyan şarkısını arıyorum.

Yıkılın ey kaleler, yıkılın ey tarihin kirli sayfalarından türeyen duvarlar. Yıkılın ey faşizm kokan politik beyinler. Yıkılın, ben özgürlük arıyorum…

Bir tabutun içindeyim. Tabutumun bayrağı rengarenk. Binlerce zılgıt yükseliyor dost ülke semalarına. Binlerce yumruk oluyorum emperyalist düzenin suratına. Binlerce meşale oluyorum kör karanlık beyinlere.

Ben özgürlük arıyorum…

Ben özgürlük arıyorum, en güzel bahar denizine…

Şimdi alnı açık bakıyorum gökyüzüne. Başı dik selamlıyorum taş atan çocuklarımı. Ve bütün gücümle haykırıyorum dağları delen hırsımla. Ben buradayım… Dağların doruklarında, okyanusların ortasında ve gökkuşağının en güzel renginde.

Ben özgürlük arıyorum.

"Vurun dalgalar vurun." Vurun cellatlar vurun. "Ben kolay ölmem." Çünkü ben halkımın çığlığıyım. Çünkü ben tarihin zılgıtıyım. Çünkü ben özgürlük arıyorum…

Geçit yok dostlar, geçit yok faşizme. Ben en büyük isyanım. Ben özgürlüğün çocuğuyum.

Kim yaktı ormanlarımı ha? Kim yaktı ormanlarımı? Kim bombaladı köylerimi? Kim öldürdü çocuklarımı? Kim yetim bıraktı bebeklerimi? Kim yasakladı dilimi? Kim sömürdü kültürümü? Kim yasakladı yaylalarımı? Kim kurşunladı gençlerimi?

Kim?...

Bilme misiniz ben öldükçe çoğalırım? Bilmez misiniz tarihi ben yazdım? Bilmez misiniz ey şaşkın beyinler?

Bende bu coşku, bende bu sevda, bende bu isyansı duygular olduktan sonra, nasıl yok edebilirsiniz beni? Nasıl karartabilirsiniz güneşimi?

Ben özgürlük arıyorum…

İşçiyim ben, köylüyüm, rençberim, koçerim. Kadınım ben, çocuğum, yaşlıyım. Kürdüm ben, Türküm, Arabım, Lazım, Çerkezim. E.Xané"yim ben. Ali Şér, Seyit Rıza, Şéx Said, Agit, Mazlum, Apé Musa"yım ben.

Devrimciyim ben…

Özgürlük arıyorum…

Yan şimdi ey dirok! Yan ki patlasın beyin kıvılcımlarımın volkanı. Yanayım papatya kokan ırmaklarında.

Gökyüzünün suratından fırtınalar kopuyor. Şimdi her yağmur yağışında, toprak benim zafer işaretim kokuyor. Benim zafer işaretli parmaklarım, binlerce yağmur olup akıyor şimdi ülkemin barış türkülerine…Maviye hayat veriyor şimdi türkülerimin sesi. Mevsimler bir bir taranıyor şimdi güneşin saçlarında. Bir evren kucaklıyorum şimdi Simurg önderine…

Bütün isyansı duygularımı bahara armağan eden bir kardelen ırmağıyım şimdi.

Ben özgürlük arıyorum.

Ben özgürlük arıyorum.

Ben özgürlük arıyorum…

Ülke tadında!..

 

Paylaş: Google Plus

Yazar: Adsız